Ironman Maastricht Marathon

Telefoontje van Floris

Woensdag 12 juli (3,5 week voor Ironman Maastricht) krijg ik een telefoontje van Floris Goesinnen van Maastricht Sport. In een estafetteteam van Maastricht Sport is een marathonloopster uitgevallen door de gevolgen van Pfeiffer. Of ik interesse heb om deze plek in te nemen en deel te nemen aan de Ironman Relay namens Maastricht Sport? Voor de vorm vraag ik even bedenktijd, maar ik weet het antwoord al: JA, NATUURLIJK!

Crazy Marathon

Trainer Héctor (Hector Training; Move your dreams!) is er niet onverdeeld blij mee; ik ben hier niet op voorbereid en de tijd tot de marathon is kort. Toch wordt mijn schema aangepast en geoptimaliseerd voor een degelijke prestatie. Het schema krijgt de werktitel: Crazy Marathon.

Quote Héctor: We go full gas, we do not run marathons just for fun!

Ironman Maastricht-Limburg

De derde editie alweer van dit geweldige evenement. De Ironman, voor de leek, is de zwaarste triatlon variant die er bestaat: 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en daarna nog even een marathon (42,195 km) lopen. In estafettevorm gegoten is er één zwemmer, één fietser en één loper.

Team Fast & Furious 4
v.l.n.r. Rob Stassen, Liesbeth Bertens, Frank Driessen en Roel Smeets
(Foto: Petra)

Fast & Furious 4 

Maastricht Sport Relay Team 3 heeft een naam: Fast & Furious 4. Het team bestaat uit Frank Driessen (zwemmen), Rob Stassen (fietsen), Liesbeth Bertens (noodgedwongen coach) en ikzelf (lopen).

Zondag 6 augustus om 7.45 uur is de start van de Relay. Ongelooflijk gaaf trouwens om de atleten van start te zien gaan. Een tip voor de uitslaper; dit mag je eigenlijk niet missen. Ik bezoek na de start, samen met Yvonne ook nog het keerpunt bij het Gouvernement, waar de zwemmers even aan land komen om een stukje te klûnen. Een absolute hotspot voor de sportliefhebber. 

Vlak vóór de start, met onder anderen Frank Driessen
(Foto: Roel Smeets)

Dan door naar de transitiezone op de Griend. Ik ben net op tijd om Rob succes te wensen voor zijn tour door Zuid-Limburg. Nu begint het grote wachten...

Stuiteren in de wisselzone

Het grote verschil met een 'gewone' marathon is het moment van starten. Je weet gewoon niet wanneer je start. Uiteraard heb ik Rob gevolgd via de tracker, maar het precieze moment van starten is onbekend. Ongeveer een kwartier voor daadwerkelijke start sta ik klaar in het startvak. Zitten lukt me niet door de adrenaline rush in mijn lichaam. Ik sta letterlijk te popelen om te beginnen. Redelijk snel zie ik Rob zijn fiets parkeren en maak ik al zwaaiend contact. We 'boksen' (onhandige handshake) even en ik feliciteer hem met zijn fietsprestatie. Ik kieper nog een gelletje naar binnen en dan mag ik 'los', voor 4 rondjes van 10,5 km door (hometown) Maastricht.

Eerste passage op de Markt.
(Foto: Nellie Carrilho)

Maastricht op z'n best! #BedaankMestreech

Wauw! Wat een sfeer! Echt waanzin! Vooral in de Binnenstad (passage Markt) en op Sint Pieter, waar de support vergelijkbaar is met bocht 7 van Alpe d'Huez. Geur van BBQ, bier, stampende beats, gezelligheid en luidruchtige aanmoedigingen van vele bekenden van bijvoorbeeld Atletiek Maastricht, maar ook veel leerlingen en ouders van OBS Binnenstad. Heel erg bedankt! Kippenvel!

Laatste passage Mergelweg (Sint Pieter)
(Foto: Peter Kohlen)

Prestatie of Groots Genieten?

Ik kan nog altijd niet starten met het idee: 'Ik doe het rustig aan'. Altijd is er dat competitieve stemmetje (met megafoon) dat zegt (schreeuwt): 'Rammen; van begin tot einde! Onder de 3 uur!' Al na een rondje weet ik dat een toptijd er voor mij vandaag niet inzit. Het parcours is veel draaien en keren. Daarnaast loop ik uiteraard alleen en is het parcours alles behalve vlak te noemen. Ik haal constant mensen in, maar ik word ook opgehouden door de vele drukke drankposten. In een ritme kom ik niet; de tempowisselingen, maar ook de kinderkopjes zijn een aanslag op mijn beenspieren. Kramp ligt om de hoek en het afzien is groot. Dan blijft één optie over: Groots Genieten...!

Met z'n drieën richting de finish!!
(Foto: Petra)

Finish

Jeetje, wat gaaf zeg! Frank en Rob wachten me op, en vervolgens lopen we met z'n drieën naar de red/black carpet, de fameuze laatste meters van de Ironman. Met de armen in de lucht worden we als helden binnengehaald. We did it! Eindtijd marathon: 3.18.34.

Fraaie medaille!
(Foto: Roel Smeets)

Echte helden #Heroes

Maar de echte helden? Dat zijn uiteraard de Ironmannen en Ironvrouwen die het hele traject afleggen. Ik zag al enorm af tijdens mijn marathon (zeker de laatste twee rondes), maar dat staat in schril contrast met de inspanningen van deze helden. Voor alle deelnemers: Chapeau!!

Ook een speciaal woord van dank richting de vele vrijwilligers: Jullie zijn top!